Wbrew pozorom warkocz to nie jest jedynie piękne upięcie, na którego punkcie oszalały wszystkie modne dziewczęta. Okazuje się bowiem, że fryzura ta posiada swoją symbolikę i historię, które sięgają zamierzchłych czasów. Odkryta przez nas wiedza jest bardzo obszerna, dlatego ów artykuł postanowiliśmy podzielić na dwie przystępne części.
Opiekuńczy splot
Oczywiście, poruszymy tematy dotyczące tego jak uczesać warkocza. Zagłębimy się dokładnie w zasady dotyczące sposobów na to jak uczesać warkocz dobierany oraz jak zapleść warkocz. Opiszemy jak przebiega czesanie warkoczy krok po kroku oraz czym różnią się od siebie poszczególne rodzaje: a jest ich naprawdę sporo. Zaproponujemy również proste, ale efektowne fryzury z warkoczem jak zrobić się na bóstwo w wielkim stylu? O tym w kolejnej części, a teraz postawmy sobie pytanie: czym dla kobiety jest warkocz? Włosy od zawsze miały ogromną wartość dla swoich posiadaczy. W starożytnej Grecji i Rzymie uważano je za symbol dostatku, zdrowia i mądrości.
Słowianie natomiast przypisywali im o wiele więcej właściwości i z jeszcze większą wagę do nich przykładano. Długie włosy nosili zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Symbolizowały one siły witalne człowieka otrzymane od bogów. Im gęstsze, mocniejsze i zdrowiej wyglądające włosy, tym większymi względami darzył go bóg opiekuńczy. Włosów nie miały prawa ścinać kobiety w ciąży, gdyż źle wróżyło to zarówno jej, jak i nienarodzonemu dziecku: wszak, to właśnie przez włosy miała przepływać energia życiowa.
Fryzura dzieci (zwłaszcza chłopców) również była nienaruszana. Nie można było ścinać, ani nawet czesać włosów pociechy, aż do dnia postrzyżyn. Dziewczęta nosiły z początku włosy rozpuszczone: wplatały w nie różnego rodzaju kwiaty i piórka, a oczy chroniły opaskami. Jednak z czasem zaczęto wiązać włosy w warkocz (powstało wiele jego odmian), który w przyszłości miał nabrać wielu znaczeń dotyczących samej kobiety, oraz sytuacji jej rodziny.
Jeden czy dwa?
Przez swoje pierwsze lata życia dziewczynki nosiły dwa, trzy, lub nawet cztery warkoczyki. Gdy dziewczyna osiągała miano młodej kobiety, a ojciec decydował o tym, że niedługo będzie gotowa do małżeństwa, na znak swej dojrzałości plotła jeden warkocz. Składał się on z trzech splotów, które miały symbolizować przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Warkocz miał układać się na samym środku pleców, aby aby wypełnić kręgosłup siłami życiowymi i odpędzić zło. Długi warkocz miał być oznaką wierności i wewnętrznej siły kobiety, którą była gotowa podarować przyszłemu mężowi.
Za pomocą warkocza przekazywano również informacje społeczeństwu (a zwłaszcza zalotnikom), np. jeżeli w warkocz wpleciona była wstążka, jego posiadaczka była „panną na wydaniu”, jeśli dwie wstążki przewiązywały go u nasady: już „po zawodach”- panna miała nie tylko narzeczonego, ale i błogosławieństwo rodziców. Po ślubie kobieta zaplatała dwa warkocze, które układała na głowie w kształt korony i przykrywała chustą: od tej pory oglądać je, czesać czy dotykać mógł jedynie jej mąż. Jeden warkocz miał dostarczać energii jej, a drugi potomkowi.
Z warkoczami wiąże się również mroczna część historii: pociągnięcie dziewczyny za włosy, równało się najgorszej obeldze. Gorsze od tego, mogło być jedynie ich ścięcie, które oznaczało zhańbienie kobiety. Takiej brutalności dopuszczali się wojenni napastnicy, a nierzadko zazdrosna rywalka, bądź odrzucony adorator. Liczyć się jednak trzeba było z karą, która czekała na owego brutala. W skrajnych przypadkach włosy ścinała sama posiadaczka: miało to miejsce np. w akcie rozpaczy, gdy ukochany ginął, a pannie nie zależało na ponownych zaślubinach.
Włosy były niezwykle istotne zarówno w świecie kobiet, jak i mężczyzn. Były symbolem życia, dobrobytu, wierności, ale i intymności okazywanej względem partnera. Tylko mąż mógł ujrzeć rozpuszczone włosy kobiety, gdy panna przemierzała miejsca publiczne w niesplecionych włosach, był to znak, że stały się kobietami upadłymi. A więc zanim warkocze stały się modne, były powodem do dumy.
0 komentarzy